Herramientas personales
En la EC encontrarás artículos autorizados
sobre la fe católica
Jueves, 28 de marzo de 2024

Diferencia entre revisiones de «Panvinio, Onofrio»

De Enciclopedia Católica

Saltar a: navegación, buscar
 
Línea 1: Línea 1:
 
<spanstyle="color:#000066">
 
<spanstyle="color:#000066">
  
Historiador y arqueólogo nacido en Verona el 23 de febrero de 1530 y muerto en Palermo el 7 de abril de 1568. Con once años entró en los Agustinos Ermitaños. Después de graduarse en Roma como bachiller de artes en 1553, instruyó a los jóvenes de su orden durante un año y enseñó teología en el monasterio de su orden en Florencia. En 1557 obtuvo el grado de doctor en teología, visitó varias bibliotecas, haciendo investigaciones históricas y fue a Alemania en 1559. Rehusó la dignidad episcopal pero aceptó el oficio de corrector y revisor de los libros de la Biblioteca Vaticana en 1556. Murió  mientras a acompañaba a su amigo y protector el cardenal Farnesse al sínodo de Monreale. Fue reconocido como uno de los grandes historiadores de la iglesia y arqueólogo de su tiempo. Pablo Manutius  "antiquitatis helluo", y Scaliger le difinió como "pater omnis historiae". Es autor de numerosas obras históricas, teológicas, arqueológicas y litúrgicas, algunas de las cuales se publicaron tras su muerte, otras se preservan en manuscrito en la Biblioteca vaticana. De sus obras impresas las siguientes son las más importantes
+
Historiador y arqueólogo nacido en Verona el 23 de febrero de 1530 y muerto en Palermo el 7 de abril de 1568. Con once años entró en los Agustinos Ermitaños. Después de graduarse en Roma como bachiller de artes en 1553, instruyó a los jóvenes de su orden durante un año y enseñó teología en el monasterio de su orden en Florencia. En 1557 obtuvo el grado de doctor en teología, visitó varias bibliotecas, haciendo investigaciones históricas y fue a Alemania en 1559. Rehusó la dignidad episcopal pero aceptó el oficio de corrector y revisor de los libros de la Biblioteca Vaticana en 1556. Murió  mientras a acompañaba a su amigo y protector el cardenal Farnesse al sínodo de Monreale. Fue reconocido como uno de los grandes historiadores de la iglesia y arqueólogo de su tiempo. Pablo Manutius  "antiquitatis helluo", y Scaliger le difinió como "pater omnis historiae". Es autor de numerosas obras históricas, teológicas, arqueológicas y litúrgicas, algunas de las cuales se publicaron tras su muerte, otras se preservan en manuscrito en la Biblioteca vaticana. De sus obras impresas las siguientes son las más importantes.
 +
 
 
• "Fasti et triumphi Romanorum a Romulo usque ad Carolum V" (Venecia1557);
 
• "Fasti et triumphi Romanorum a Romulo usque ad Carolum V" (Venecia1557);
• Una edición revisada de "Fasti consulares" (Venecia 1558) de Sigonio.
+
 
 +
• Una edición revisada de "Fasti consulares" (Venecia 1558) de Sigonio;
 +
 
 
• "De comitiis imperatoriis" (Basilea, 1558);  
 
• "De comitiis imperatoriis" (Basilea, 1558);  
 +
 
• "De republica Romana" (Venecia, 1558);  
 
• "De republica Romana" (Venecia, 1558);  
 +
 
• "Epitome Romanorum pontificum" (Venecia,  1557);  
 
• "Epitome Romanorum pontificum" (Venecia,  1557);  
una edición revisada de "De vitis pontificum" (Venecia, ) of Platina'
+
 
 +
Una edición revisada de "De vitis pontificum" (Venecia, ) of Platina'.
 +
 
 
• "XXVII Pontif. Max. elogia et imagines" (Roma, 1568);  
 
• "XXVII Pontif. Max. elogia et imagines" (Roma, 1568);  
 +
 
• "De sibyllis et carminibus sibyllinis" (Venecia,  1567);  
 
• "De sibyllis et carminibus sibyllinis" (Venecia,  1567);  
• "Chronicon ecclesiasticum a C. Julii. C, tempore usque ad imp. Maximilianum II" (Colonia, 1568);  
+
 
 +
• "Chronicon ecclesiasticum a C. Julii. C, tempore usque ad imp. Maximilianum II" (Colonia, 1568);
 +
 
 
• "De episcopatibus, titulis, et diaconiis cardinalium" (Venecia,  1567);  
 
• "De episcopatibus, titulis, et diaconiis cardinalium" (Venecia,  1567);  
 +
 
• "De ritu sepeliendi mortuos apud veteres Christianos" (Colonia, 1568);  
 
• "De ritu sepeliendi mortuos apud veteres Christianos" (Colonia, 1568);  
• "De precipuis Urbis Romae basilicis" (Roma, 1570 Colonia, 1584),
+
 
• "De primatu Petri et apostolicae selis potestate" (Verona 1589),
+
• "De precipuis Urbis Romae basilicis" (Roma, 1570 Colonia, 1584);
 +
 
 +
• "De primatu Petri et apostolicae selis potestate" (Verona 1589);
 +
 
 
• "Libri X de varia Romanorum pontificum creatione" (Venecia,  1591);  
 
• "Libri X de varia Romanorum pontificum creatione" (Venecia,  1591);  
 +
 
• "De bibliotheca pontificia vaticana" (Tarragona, 1587);  
 
• "De bibliotheca pontificia vaticana" (Tarragona, 1587);  
 +
 
• "Augustiniani ordinis chronicon" (Roma 1550).
 
• "Augustiniani ordinis chronicon" (Roma 1550).
  
  
MICHAEL OTT .
+
MICHAEL OTT.
 +
 
 +
 
 +
Transcrito por Thomas Hancil.
  
• Transcrito por Thomas Hancil.
 
  
+
Traducido por Pedro Royo
Traducido por Pedro Royo
+

Revisión de 10:06 12 ene 2007

<spanstyle="color:#000066">

Historiador y arqueólogo nacido en Verona el 23 de febrero de 1530 y muerto en Palermo el 7 de abril de 1568. Con once años entró en los Agustinos Ermitaños. Después de graduarse en Roma como bachiller de artes en 1553, instruyó a los jóvenes de su orden durante un año y enseñó teología en el monasterio de su orden en Florencia. En 1557 obtuvo el grado de doctor en teología, visitó varias bibliotecas, haciendo investigaciones históricas y fue a Alemania en 1559. Rehusó la dignidad episcopal pero aceptó el oficio de corrector y revisor de los libros de la Biblioteca Vaticana en 1556. Murió mientras a acompañaba a su amigo y protector el cardenal Farnesse al sínodo de Monreale. Fue reconocido como uno de los grandes historiadores de la iglesia y arqueólogo de su tiempo. Pablo Manutius "antiquitatis helluo", y Scaliger le difinió como "pater omnis historiae". Es autor de numerosas obras históricas, teológicas, arqueológicas y litúrgicas, algunas de las cuales se publicaron tras su muerte, otras se preservan en manuscrito en la Biblioteca vaticana. De sus obras impresas las siguientes son las más importantes.

• "Fasti et triumphi Romanorum a Romulo usque ad Carolum V" (Venecia1557);

• Una edición revisada de "Fasti consulares" (Venecia 1558) de Sigonio;

• "De comitiis imperatoriis" (Basilea, 1558);

• "De republica Romana" (Venecia, 1558);

• "Epitome Romanorum pontificum" (Venecia, 1557);

• Una edición revisada de "De vitis pontificum" (Venecia, ) of Platina'.

• "XXVII Pontif. Max. elogia et imagines" (Roma, 1568);

• "De sibyllis et carminibus sibyllinis" (Venecia, 1567);

• "Chronicon ecclesiasticum a C. Julii. C, tempore usque ad imp. Maximilianum II" (Colonia, 1568);

• "De episcopatibus, titulis, et diaconiis cardinalium" (Venecia, 1567);

• "De ritu sepeliendi mortuos apud veteres Christianos" (Colonia, 1568);

• "De precipuis Urbis Romae basilicis" (Roma, 1570 Colonia, 1584);

• "De primatu Petri et apostolicae selis potestate" (Verona 1589);

• "Libri X de varia Romanorum pontificum creatione" (Venecia, 1591);

• "De bibliotheca pontificia vaticana" (Tarragona, 1587);

• "Augustiniani ordinis chronicon" (Roma 1550).


MICHAEL OTT.


Transcrito por Thomas Hancil.


Traducido por Pedro Royo