Herramientas personales
En la EC encontrarás artículos autorizados
sobre la fe católica
Jueves, 28 de marzo de 2024

Diferencia entre revisiones de «Panvinio, Onofrio»

De Enciclopedia Católica

Saltar a: navegación, buscar
 
Línea 1: Línea 1:
<span style="color:#000066">
+
[[historia eclesiástica|Historiador]] y [[arqueología cristiana|arqueólogo]] nacido en [[Verona]] el 23 de febrero de 1530 y muerto en [[Palermo]] el 7 de abril de 1568.
  
Historiador y arqueólogo nacido en Verona el 23 de febrero de 1530 y muerto en Palermo el 7 de abril de 1568. Con once años entró en los Agustinos Ermitaños. Después de graduarse en Roma como bachiller de artes en 1553, instruyó a los jóvenes de su orden durante un año y enseñó teología en el monasterio de su orden en Florencia. En 1557 obtuvo el grado de doctor en teología, visitó varias bibliotecas, haciendo investigaciones históricas y fue a Alemania en 1559. Rehusó la dignidad episcopal pero aceptó el oficio de corrector y revisor de los libros de la Biblioteca Vaticana en 1556. Murió  mientras a acompañaba a su amigo y protector el cardenal Farnesse al sínodo de Monreale. Fue reconocido como uno de los grandes historiadores de la iglesia y arqueólogo de su tiempo. Pablo Manutius "antiquitatis helluo", y Scaliger le difinió como "pater omnis historiae". Es autor de numerosas obras históricas, teológicas, arqueológicas y litúrgicas, algunas de las cuales se publicaron tras su muerte, otras se preservan en manuscrito en la Biblioteca vaticana. De sus obras impresas las siguientes son las más importantes.
+
A los once años de edad entró a los [[Ermitaños de San Agustín]]. Después de graduarse en [[Roma]] como [[bachiller en arte]] en 1553, instruyó a los jóvenes de su orden allí durante un año, y luego enseñó [[teología dogmática|teología]] en el [[monasterio]] de su orden en [[Florencia]]. En 1557 obtuvo el grado de [[doctor]] en teología, visitó varias [[biblioteca]]s en [[Italia]], e hizo investigaciones históricas; luego se fue a [[Alemania]] en 1559. Rehusó la dignidad [[obispo|episcopal]] pero aceptó el oficio de corrector y revisor de los libros de la Biblioteca Vaticana en 1556. Murió  mientras acompañaba a su amigo y protector el [[cardenal]] [[Alejandro Farnesio|Farnesse]] al [[sínodo]] de [[Monreale]]. Fue reconocido como uno de los más grandes historiadores de [[la Iglesia]] y arqueólogos de su [[tiempo]]Pablo Manucio le llamó "antiquitatis helluo" y [[Julius Caesar Scaliger|Scaliger]] le llamó "pater omnis historiae".
 +
 
 +
Es autor de numerosas obras históricas, teológicas, arqueológicas y [[liturgia|litúrgicas]], algunas de las cuales son publicaciones póstumas, otras se preservan todavía en manuscrito en la [[el Palacio Vaticano como un instituto científico|Biblioteca Vaticana]]. De sus obras impresas las más importantes son las siguientes:
  
 
• "Fasti et triumphi Romanorum a Romulo usque ad Carolum V" (Venecia1557);
 
• "Fasti et triumphi Romanorum a Romulo usque ad Carolum V" (Venecia1557);
  
• Una edición revisada de "Fasti consulares" (Venecia 1558) de Sigonio;
+
• Una edición revisada de "Fasti consulares" (Venecia 1558) de Sigonio.
  
 
• "De comitiis imperatoriis" (Basilea, 1558);  
 
• "De comitiis imperatoriis" (Basilea, 1558);  
Línea 13: Línea 15:
 
• "Epitome Romanorum pontificum" (Venecia,  1557);  
 
• "Epitome Romanorum pontificum" (Venecia,  1557);  
  
Una edición revisada de "De vitis pontificum" (Venecia, ) of Platina'.
+
una edición revisada de "De vitis pontificum" (Venecia, ) de [[Bartolomeo Platina|Platina]]
  
 
• "XXVII Pontif. Max. elogia et imagines" (Roma, 1568);  
 
• "XXVII Pontif. Max. elogia et imagines" (Roma, 1568);  
Línea 19: Línea 21:
 
• "De sibyllis et carminibus sibyllinis" (Venecia,  1567);  
 
• "De sibyllis et carminibus sibyllinis" (Venecia,  1567);  
  
• "Chronicon ecclesiasticum a C. Julii. C, tempore usque ad imp. Maximilianum II" (Colonia, 1568);
+
• "Chronicon ecclesiasticum a C. Julii Caesaris tempore usque ad imp. Maximilianum II" (Colonia, 1568);  
  
 
• "De episcopatibus, titulis, et diaconiis cardinalium" (Venecia,  1567);  
 
• "De episcopatibus, titulis, et diaconiis cardinalium" (Venecia,  1567);  
Línea 25: Línea 27:
 
• "De ritu sepeliendi mortuos apud veteres Christianos" (Colonia, 1568);  
 
• "De ritu sepeliendi mortuos apud veteres Christianos" (Colonia, 1568);  
  
• "De precipuis Urbis Romae basilicis" (Roma, 1570 Colonia, 1584);
+
• "De precipuis Urbis Romae basilicis" (Roma, 1570 Colonia, 1584),
  
• "De primatu Petri et apostolicae selis potestate" (Verona 1589);
+
• "De primatu Petri et apostolicae selis potestate" (Verona 1589),
  
 
• "Libri X de varia Romanorum pontificum creatione" (Venecia,  1591);  
 
• "Libri X de varia Romanorum pontificum creatione" (Venecia,  1591);  
Línea 36: Línea 38:
  
  
MICHAEL OTT.
+
'''Fuente''':  Ott, Michael. "Onofrio Panvinio." The Catholic Encyclopedia. Vol. 11. New York: Robert Appleton Company, 1911.  <http://www.newadvent.org/cathen/11450a.htm>.
 
+
 
+
Transcrito por Thomas Hancil.
+
 
+
  
Traducido por Pedro Royo
+
Traducido por Pedro Royo.

Última revisión de 01:45 14 mar 2010

Historiador y arqueólogo nacido en Verona el 23 de febrero de 1530 y muerto en Palermo el 7 de abril de 1568.

A los once años de edad entró a los Ermitaños de San Agustín. Después de graduarse en Roma como bachiller en arte en 1553, instruyó a los jóvenes de su orden allí durante un año, y luego enseñó teología en el monasterio de su orden en Florencia. En 1557 obtuvo el grado de doctor en teología, visitó varias bibliotecas en Italia, e hizo investigaciones históricas; luego se fue a Alemania en 1559. Rehusó la dignidad episcopal pero aceptó el oficio de corrector y revisor de los libros de la Biblioteca Vaticana en 1556. Murió mientras acompañaba a su amigo y protector el cardenal Farnesse al sínodo de Monreale. Fue reconocido como uno de los más grandes historiadores de la Iglesia y arqueólogos de su tiempo. Pablo Manucio le llamó "antiquitatis helluo" y Scaliger le llamó "pater omnis historiae".

Es autor de numerosas obras históricas, teológicas, arqueológicas y litúrgicas, algunas de las cuales son publicaciones póstumas, otras se preservan todavía en manuscrito en la Biblioteca Vaticana. De sus obras impresas las más importantes son las siguientes:

• "Fasti et triumphi Romanorum a Romulo usque ad Carolum V" (Venecia1557);

• Una edición revisada de "Fasti consulares" (Venecia 1558) de Sigonio.

• "De comitiis imperatoriis" (Basilea, 1558);

• "De republica Romana" (Venecia, 1558);

• "Epitome Romanorum pontificum" (Venecia, 1557);

• una edición revisada de "De vitis pontificum" (Venecia, ) de Platina

• "XXVII Pontif. Max. elogia et imagines" (Roma, 1568);

• "De sibyllis et carminibus sibyllinis" (Venecia, 1567);

• "Chronicon ecclesiasticum a C. Julii Caesaris tempore usque ad imp. Maximilianum II" (Colonia, 1568);

• "De episcopatibus, titulis, et diaconiis cardinalium" (Venecia, 1567);

• "De ritu sepeliendi mortuos apud veteres Christianos" (Colonia, 1568);

• "De precipuis Urbis Romae basilicis" (Roma, 1570 Colonia, 1584),

• "De primatu Petri et apostolicae selis potestate" (Verona 1589),

• "Libri X de varia Romanorum pontificum creatione" (Venecia, 1591);

• "De bibliotheca pontificia vaticana" (Tarragona, 1587);

• "Augustiniani ordinis chronicon" (Roma 1550).


Fuente: Ott, Michael. "Onofrio Panvinio." The Catholic Encyclopedia. Vol. 11. New York: Robert Appleton Company, 1911. <http://www.newadvent.org/cathen/11450a.htm>.

Traducido por Pedro Royo.